İnsan hem ihtişamdan sarsılmalı, hem de sadelikten etkilenmelidir. Bu iki deneyim arasında, bir yaşamın sahip olabileceği genişliği ölçer. Düşündükçe daha fazla yalnızlaşırsın, çünkü çoğu insan gerçeği istemez. Onların istediği rahatlıkken, bilge olan bu rahatlığı tehdit eder. Etrafında yaşıtların var ama kendini uyumsuz hissediyorsun, bu bir üstünlük değil, sadece bir yabancılaşma hissi; diğerleri düşünmeden gülüyor, sen ise derin düşüncelere dalıyorsun. Neden insanlar içten konuşmuyor, neden selamlaşma bu kadar gürültülü, neden hep yaşamı izliyormuş gibi hissediyorsun, gerçekten yaşamıyormuşsun gibi? Bu ilk deneyim, bilgelik tarafından getirilen sessiz bir lanet; akademik olan değil, notlar veya ödüller değil, sürekli sorgulayan bilgelik, çok derin hissettiren bilgelik, çelişkileri görüp, ikiyüzlülüğü fark eden, akıntıya kapılmayan bilgelik.