Yolun felsefesine göre, duyguların serbest bırakılması ve çevreye doğal bir şekilde akması gerekir. Çünkü duygular, gökyüzü ve yeryüzü tarafından verilmiştir; bastırmak sadece içsel bir hastalığın birikmesine neden olur. Bu yüzden serbest bırakılması gereken zamanlarda serbest bırakılmalıdır; suyun bir taşa çarptığında etrafından dolaşması gibi, bir çukurla karşılaştığında onu doldurması gibi, olması gereken her şey olmalıdır; bu da doğaya uymaktır. Bir adım geri çekilmek, denizin genişliğini görmek yerine içsel yaralar açar. Aşırı duygusal denge arayışı, başkalarının hatalarını kendine ceza verme anlamına gelir; bu yüzden sürekli olarak kendini sorgulayan ve uykusuz kalan kişiler, Zhuangzi'nin rahatlık felsefesine daha çok bakmalıdır; sevinince gülmeli, öfkeliyken açık sözlü olmalı, hüzünlenince gözyaşı dökmelidir. Duyguların doğal bir şekilde iniş çıkış yapmasına izin vermek, ruhu harcamamanın sağlıklı bir yoludur.