Kripto Varlıklar alanındaki "hava" projeleri neden büyük yatırımlar çekiyor?

Kripto varlıklar dünyasında, genellikle yalnızca göz alıcı web sitelerine sahip projelerin milyonlarca dolarlık fon topladığını görüyoruz. Bu fenomenin arkasında sadece şans veya dolandırıcılık yoktur; bunun yerine oyun teorisi devreye girmektedir.

Amerikan dizisi "Silicon Valley"deki sahneleri düşünün: Geliri olmayan bir şirketin değeri, kâr eden bir şirketten daha yüksek. Girişim sermayesi, "Geliri göstermek, insanları belirli rakamları sorgulamaya yönlendirir, oysa geliri olmayan bir durumda sonsuz olasılıkları hayal ettirir."

Kripto Varlıklar endüstrisi bu mantığı zirveye taşıdı: Proje ne kadar soyutsa, fon toplama yeteneği o kadar güçlü oluyor. Bu bir sistem açığı değil, bu alanın en yüksek kârlılık potansiyeline sahip özelliklerinden biridir.

Gerçeklik kısıtlamaları değerleme

Gerçek bir ürüne sahip olmak, hoş olmayan bir gerçeklikle yüzleşmek zorunda olmak anlamına gelir:

• Genellikle hayal kırıklığı yaratan gerçek kullanıcı sayısı
• Üzücü teknik sınırlamalar
• Sahteciliği kanıtlanamaz ölçülebilir göstergeler

Buna karşılık, yalnızca beyaz kağıda sahip projelerin potansiyeli sadece hayal gücü ile sınırlıdır. Bu, sağlam bir şekilde çalışan projelerin piyasa tarafından cezalandırıldığı garip bir olguya yol açmıştır.

Tam Bilgi Oyunları

Kripto Varlıklar募资 sürecinde üç taraf katılımcısı vardır:

• Proje Kurucusu (Tüm Bilgilere Sahip)
• Risk Sermayesi Yatırımcıları (kısmen bilgi sahibi)
• Sıradan yatırımcı (neredeyse hiçbir şey bilmeyen)

Ürün olmayan proje kurucuları için en iyi strateji açıktır:

• Belirsiz ama heyecan verici tanımlar
• Potansiyeli vurgulamak, gerçekliği değil
• Kaçırılan fırsatlar için paniğin tam olarak üretilmesi

Açıklama ne kadar belirsizse, çürütülmesi o kadar zor olur. İşlev ne kadar azsa, kusurları ortaya çıkarma fırsatı o kadar azdır.

neden kimse daha iyi sonuçlar istemiyor

Oyun teorisinde ünlü "Mahkum Dilemmi" insanların neden başkalarını zarara uğratarak kendi çıkarlarına aykırı seçimler yaptığını ortaya koymaktadır. Kripto Varlıklar yatırımı da benzer: Eğer herkes yeniden yatırım yapmadan önce uygulanabilir ürünleri görmeyi talep ederse, piyasa daha sağlıklı olacaktır.

Ancak bekleyen herkes erken dönem yüksek kazançları kaçırabilir. En erken girenler genellikle en çok kazanç sağlar, proje nihayetinde başarısız olsa bile.

Bu nedenle, her yatırımcının akıllıca görünen davranışı (sadece sözlere dayanarak erken girmesi) aptalca bir genel sonuca yol açtı (gürültüye önem verip, özden kaçınmak).

Hayaller ve gerçeklerin ticareti

Sadece bir çevrimiçi makalesi olan bir proje her şeyi köklü bir şekilde değiştireceğini ve trilyonlarca dolar değer yaratacağını iddia edebilir.

Ve bir gerçek koda sahip proje, şunlarla başa çıkmak zorundadır:

• Gerçek Kullanıcı Sayısı
• Teknik Yetenek Sınırı
• Rekabet dezavantajı nedenleri

Bu, tamamen gerçeklik kısıtlamalarından bağımsız olarak elde edilen değerleme primine "saçmalık primi" denilen durumu doğurdu.

iş birliği yaparak spekülasyon

Proje kalitesini ayırt etmek zor olduğunda, insanlar aynı sinyalleri ararlar:

• Etkileyicilerin değerlendirmesi
• Borsa Listelenme Durumu
• Token fiyatı artışı

Ürünü olmayan projeler, bu sinyalleri üretmek için tüm kaynaklarını harcayabilir, gerçek geliştirme yapmak yerine.

Kripto Varlıklar alanında, pazarlama genellikle geliştirmeyi geride bırakır. Geliştirmeye yapılan yatırım ne kadar azsa, pazarlama için ayrılan bütçe o kadar fazla olur.

Gerçek Vaka: Ürünü Olmayan Yıldız Proje

Kripto Varlıklar alanında gömülmüş milyonlarca dolar değerinde beyaz kitap, yukarıda belirtilen teoriyi doğrulamaktadır:

• Berachain: Ana ağı piyasaya sürülmeden önce milyarlarca değer elde etti ve en tutkulu topluluklardan birini oluşturdu.
• Aptos: "Saniyede 162,000 işlem işleme" iddiasında bulunan blok zinciri projesi 350 milyon dolar fon topladı, ancak lansmanında saniyede yalnızca 4 işlem yapabiliyordu.
• Worldcoin: "biyometrik verileri token karşılığında sağlama" konseptini öne sürerek milyarlarca dolarlık yatırım çekti.

Bu vakalar bir kalıbı izliyor: Taahhüt ne kadar soyut veya teknik olarak karmaşıksa, toplanan fonlar o kadar fazla oluyor ve nihayetinde başarısızlık da o kadar ağır oluyor.

Bu durumun neden değişmesi zor?

Mantıksal olarak, yatırımcıların uygulanabilir bir ürün görmeyi talep etmesi gerekir. Ancak oyun teorisi, bunun neden gerçekleşmeyeceğini açıklar:

• Fırsatları kaçırma korkusu gerçekte var.
• Çoğu yatırımcının teknolojik taahhütleri değerlendirme yeteneği yoktur.
• Fon yöneticileri, uzun vadeli başarıdan ziyade kısa vadeli getirilere daha fazla önem veriyor.
• Teşvik mekanizmasında sorunlar var: Bireysel çıkarlar ile piyasanın sağlıklı gelişimi çelişiyor.

Bu yüzden, gerçek bir ürün geliştiren projelerden daha fazla fon toplayacak ürün olmayan projeler olmayacak.

Oyun kurallarının kendisinde bir sorun yok, sadece bazı insanlar bu kuralları çok iyi kullanıyor.